Tekst en foto: Ineke Allers-Sicherer
Om onze leden te stimuleren ook eens een vakantie met mede KNNV-IVN-leden te overwegen, wil ik graag mijn belevenissen met een kampeervakantie van afgelopen augustus in Thusis, Graubünden, vertellen.
Zelf heb ik in de afgelopen jaren al ruim 30 kampen meegedaan in voorjaar en zomer.
Dit jaar voor de derde keer in Zwitserland.
Ruim van tevoren wordt al een deelnemerslijst en de nodige informatie over het kampbestuur en in dit geval ook over het wandelen in de bergen toegestuurd.
Ieder gaat op eigen gelegenheid naar het kamp en daar aangekomen wordt door de voorzitter een plek op het voor ons gereserveerde kampgedeelte aangewezen. Meestal is daar dan ook al een convotent opgesteld (de bestuursleden, voorzitter, excursieregelaar en admin zijn meestal één of meer dagen eerder gearriveerd), waar met regen toch de avondbijeenkomst kan plaats vinden.
Deze keer was er geen plek voor de convotent, maar we hebben maar één keer met paraplu’s in de kring gezeten.
Iedereen verzorgt zijn eigen eten (vaak zijn er op de camping brood en broodjes te krijgen) en de admin kan vertellen waar de winkels zijn, openingstijden, arts, apotheek e.d.
’s Avonds om 20.00 uur zit iedereen in de kring ergens op het kampterrein bij de groep en neemt tegenwoordig eigen drinken mee, koekjes worden uitgedeeld (na de coronatijd wordt er geen chocolademelk meer gemaakt, wat voorheen standaard was). De voorzitter opent en geeft excursieregelaar en admin het woord.
De excursieregelaar(s) – soms zijn het er twee, omdat het bijvoorbeeld een grote groep is – hebben schematisch op een groot vel de excursies ingetekend en beschreven. Daar komt een mondelinge beschrijving bij van wat men kan aantreffen in het excursiegebied.
In ons geval, omdat het een grote groep was, waren er voor iedere dag 3 excursies gepland van heel makkelijk tot een stuk zwaarder met verschillende afstanden en hoogteverschillen.
’s Avonds in de kring worden de ervaringen uitgewisseld en na een uur is dan gelegenheid om bijvoorbeeld nog wat planten te determineren.
Ook het culturele aspect wordt niet vergeten. Zo heb ik in de loop der jaren al heel wat kastelen en musea gezien en concerten bijgewoond tijdens een kamp. Ook wordt er wel een lokale boswachter/bioloog uitgenodigd om een en ander te vertellen.
Het is ook absoluut geen verplichting om iedere dag op excursie mee te gaan. Een rustdag of andere planning kan gewoon gedaan worden.
Dit jaar hadden we fantastisch weer. Heel veel planten, bergmarmotten, gemzen, steenbokken, vlinders. Wie daar meer van wil lezen kan op de site van de AKC de verslagen lezen. Dit kampverslag, dat door verschillende deelnemers wordt gemaakt, waarna één persoon de redactie voor de samenstelling voert, moet nog gemaakt worden. Ik maak deze keer (voor de zoveelste keer) de plantenlijst, die per excursiegebied wordt ingevoerd.
Waarom vind ik deze kampen zo geweldig? Het feit dat je met heel veel gelijkgestemde zielen je vakantie doorbrengt, het feit dat je iedere vakantie weer nieuwe dingen leert/ ofwel in de herhaling gaat (bergflora vergeet je toch ook weer snel), de vaak overweldigende natuur waar je twee weken in doorbrengt en vaak ook het verrassingselement: in Slovenië twee beertjes die voor onze auto de weg overstaken, in Kroatië in een stadje waar een optreden was van een folklore zanggroep naast ons koffietafeltje. Echt genieten.
Ik hoop echt dat meer leden zich aangesproken voelen om eens deel te nemen. En dat kan ook door in het voorjaar een Hemelvaart- of Pinksterkamp mee te doen om het eens te ervaren. Wellicht tot ziens in een kamp volgend jaar, er staan weer leuke planningen heb ik al gehoord.