Met een groep van zo’n 20 deelnemers kregen we van gids Geert Kuitenbrouwers op zaterdag 23 juli 2022 een mooie fietsexcursie over Park Vliegbasis Soesterberg of beter: door het mooie natuurgebied dat daar ligt. Start van de tour is een rit over de startbaan, door een hekje dat normaal gesproken dicht blijft. Een gigantische asfaltvlakte, waarbij we stilhielden op het punt waar de twee startbanen bij elkaar komen.
Daar ben je als mens met een fiets maar heel klein. Maar wel met een indrukwekkend veld om je heen, met verderop lage boompjes en wat struiken. Wat gaat daar? Meteen allemaal verrekijkers die kant op. De eerste roodborsttapuit! Dáár op dat linker boompje! Om de rijke insectenwereld te kunnen zien is het allemaal veel te ver weg. Gelukkig maakt de uitleg van onze gids veel goed. Hij vertelt waarom dit gebied zo beperkt toegankelijk is, namelijk ten behoeve van het broedsucces van de veldleeuweriken. Verder zitten hier dassen, vleermuizen en nog veel meer, maar te zien krijg je die op een zaterdagochtend natuurlijk niet.
Aircraftshelter
We fietsen door, over vroegere taxibanen, nu idioot brede wegen tussen de bosjes door. Met hier en daar een ‘aircraftshelter’, ooit gebouwd om de kostbare straaljagers te beschermen tegen een aanval. We worden helemaal ondergedompeld in een verleden van de koude oorlog. We zien een shelter vanbinnen, nu in gebruik voor opslag van diverse materialen door het Utrechts Landschap. Een belachelijk groot ding lijkt het, maar met 1 straaljager moet het ding redelijk vol geweest zijn.
Commandobunker
We fietsen door naar wat een onooglijk gebouwtje lijkt te zijn. We mogen binnen in wat de commandobunker geweest is die in een atoomoorlog in bedrijf moest kunnen blijven. Hier ben je helemaal terug in de koude oorlog. Of het ook allemaal gewerkt zou hebben? Je vraagt het je af, niemand zal het ooit weten. Gelukkig mogen wij weer snel naar buiten. Voor een vervolg van de tocht naar het noordelijkste stukje van de basis, vlakbij het ecoduct over de spoorbaan Utrecht-Amersfoort. Veel hei hier, waar veel werk van de beheergroep in gaat zitten. Op een enkele roodborsttapuit na zien we van de dieren die hier leven helaas weinig. Ook hier doorkruisen we delen die voor bezoekers niet toegankelijk zijn.
Blusvijver
Dan komen we bij een blusvijver, die nu omgevormd wordt naar een natuurlijke habitat voor ringslangen (toch nog één gezien!) en larven van grote waterkevers. Met riet, dat de strakke vorm van beton met vijverfolie doorbreekt. Het gaat er bijna natuurlijk uitzien.
Plofbunkers
We komen langs speciale munitiebunkers, die zo gebouwd zijn dat bij een explosie alles naar boven gaat. Alles is beton, behalve het dak. Hier is tussen de bestrating een veelheid aan zandhoopjes te zien. Dit is het domein van de pluimvoetbijen, die hier in de grond broeden. Zoals op meer punten hier: niets aan doen, dit is kennelijk wat deze dieren nodig hebben.
Schietbaan
Tot slot komen we bij de schietbaan, die nog stamt uit de bezetting. De Duitsers hadden hier in het bos een soort dubbele gracht gemaakt waar schietoefeningen gehouden werden. Iets daarachter is een fusilladeplaats, waar gevangenen geëxecuteerd zijn. Hier is nog een bescheiden monument in het bos. Hier komt nooit iemand, heel stil en indrukwekkend.
Alles bij elkaar een indrukwekkend beeld van een wel heel apart natuurgebied. Een groot deel is altijd toegankelijk, een deel juist niet. Ook het beheer dat defensie hier in de loop der jaren uitgevoerd heeft maakt dat dit zo’n rijk gebied is. Zeer de moeite waard om te bezoeken en zo groot dat de fiets daarbij heel goed van pas kwam!